جلوی آینه یه نگاهی به صورتم انداختم...خدایا چقدر حس می کنم معمولی ام.خدا رو شکر که در حین
پیشرفت جوامع بشری این لنز هم اختراع شد.واقعا دست مخترعش درد نکنه.رنگ چشمای خودم مشکیه اما جالب
نیست برای همین لنز آبی پر رنگ می زنم...شاید اینجوری بهتر به نظر برسم! از موهای بلند هم متنفرم و یقین دارم
که اصلا بهم نمیاد برای همین همیشه موهام کوتاهه و همیشه هم می زنمشون بالا...چون وقتی موهامو می ریزم توی
صورتم افتضاح به نظر می رسم.
به دانشگاه که رسیدم همش اطراف رو نگاه می کردم تا سورن رو پیدا کنم.نمی دونم چرا توی دانشگاه بعضی ها
انقدر خودشونو گم می کنن!!! واقعا جای تعجبه.این همه خودنمایی همراه با خودفروشی لازمه واقعا؟ سال اولی ها رو
که از شصت فرسخی میشه تشخیص داد.البته صد رحمت به اونا...چشم و گوش بسته ترن.بی خیال...
وارد ساختمون دانشگاه شدم تا شاید سورن رو اونجا پیدا کنم.جلوی کلاس ایستاده بود.تا منو دید سریع اومد
طرفم.نگران به نظر میومد.
سورن – بهراد بدبخت شدیم کیفر شناسی می خواد امتحان بگیره!
همین که اینو شنیدم قالب تهی کردم - : جدی میگی؟ حالا چی کار کنیم؟ جیم بزنیم؟
سورن – نه الاغ!جلسه ی قبل که من و جنابعالی جیم زدیم گفته بود همه باید این امتحان رو بدن.توی میان ترم تاثیر
داره.
- چه فرقی داره؟ من و تو که چیزی نخوندیم...
توی همین لحظه که من و سورن داشتیم با هم حرف می زدیم چند تا از دخترای کلاس از کنارمون رد شدن و سلام
دادن.من خیلی آروم جواب دادم و سورن باهاشون احوال پرسی کرد و رفتن.
- اینا چرا به ما سلام میدن؟
سورن – فک کردی همه مثه خودت بی ادبن!!
- خفه شو منظورم اینه که اصولا آقایون باید به خانوما سلام بدن! مگه نشنیدی خانوما مقدم ترن؟!
سورن – ینی اگه اینا سلام نمی دادن تو بهشون سلام می دادی؟
- معلومه که نه!من چه صنمی با اینا دارم؟
سورن – پووووووووووووووووف....ول کن بابا.غلط کردم.امتحانو چی کار کنیم؟
- ما که در هر صورت صفر میشیم،امتحانه رو بدیم شاید یه چیزی ازش در اومد.
سورن به نشونه ی تایید سری تکون داد و با حالت تمسخر گفت : منطقیه.
با هم وارد کلاس شدیم.من که کلا حوصله احوال پرسی و خودشیرینی برای بقیه رو نداشتم.سورن هم که قیافه ش
بدجور به خاطر امتحان در هم بود.همکلاسی های محترم صندلی ها ته کلاس رو کلا اشغال کرده بودم.من و سورن
مجبور شدیم اون وسط ها برای خودمون یه جایی جور کنیم.
بعد از چند دقیقه استاد هم تشریف اورد.از اون اول یه احساسی نسبت به این استاد نوربها داشتم.فکر می کنم از من
زیاد خوشش نمیاد.وقتی هم که درس میده اصلا به طرفی که من نشستم نگاه نمی کنه.فقط امیدوارم توی تقلب موفق
بشم!
همون چند دقیقه ی اول نامردی نکرد و برگه های امتحان رو پخش کرد.عجز و ناله ی بچه ها هم نتونست جلوشو
بگیره...حتی سواالی مزخرف و گمراه کننده ی بچه خرخون کلاس هم مانعش نشد.امروز خدا قصد کرده اساسا حال
منو بگیره.
من و سورن عین احمق ها داشتیم به برگه نگاه می کردیم.حتی بداهه گویی هم به ذهن مون نمی رسید.منتظر بودیم
تا در یک فرصت مناسب عملیات تقلب رو شروع کنیم.سورن که مثه خودم تعطیل بود و نمیشد ازش راه به جایی
برد.داشتم به این فکر می کردم از کی تقلب بگیرم که سورن برگه ی بغل دستی شو از زیر دست کشید و برگه ی
خودشو به جاش گذاشت...عجب خریه.الانه که استاده بفهمه.به من یه اشاره کرد که از روش بنویسم.منم سریع
شروع کردم به نوشتن.نزدیک بود چشمم چپ بشه! سورن برگه ی یه دختره رو از زیر دستش کشیده بود.فکر می
کنم اسمش "سیما" بود...یا یه همچین چیزی.حسابی هم عصبی شده بود.دیدیم اگه یه دقیقه ی دیگه برگه شو ندیم
تیکه پاره مون می کنه.سورن برگه شو بهش داد.فکر کنم توی همین لحظه این یارو نوربها فهمید داریم چی کار می
کنیم.داشت چپ چپ نگامون می کرد.اون لحظه هر چی فکر کردم راه دیگه ای برای تقلب به ذهنم نرسید برای
همین شروع کردم به دری وری نوشتن.سورن هم بزنم به تخته فاقد هر گونه دانش و درک در این درس بود و واو
به واو نوشته های منو کپی می کرد.
نوربها برگه هامونو جمع کرد و کنار میزش وایساده بود داشت مرتب شون می کرد.
نوربها – خب بچه...می تونید برید.کلاس تعطیله.
همه گفتن "خسته نباشید" و از جا شون بلند شدن که دوباره گفت : فــقــط ...! یوسفی و ماکان بمونن!
یه سکوت توی کلاس حاکم شد.حس کردم فشار خونم اومد پایین.یواشکی به سورن گفتم : بی شعور خیلی تابلو
تقلب می کردی.حتما فهمیده.
سورن – خب که چی؟ می خواد سرمونو ببره؟
- نه بدبخت،فقط مفتی مفتی آبرومون رفت.من و سورن مثل ذلیل مرده ها وایساده بودیم تا استاد بیاد.من داشتم
توی ذهنم جمالت ندامت رو مرور می کردم که بهمون اشاره کرد که بریم جلو.
قبل از اینکه اون شروع کنه به حرف زدن سورن گفت : استاد باور کنید درگیر یه سری مشکلات بودیم وگرنه درس
خیلی برامون اهمیت داره...
نوربها بدون توجه به سورن حرفاشو قطع کرد و برگه های بچه ها رو سمت مون گرفت و گفت : اینارو ببرید و
تصحیح کنید،من خیلی درگیرم و می ترسم بهشون نرسم،برگه های خودتون هم خودم تصحیح می کنم.
یه لحظه به سورن نگاه کردم دیدم یه لبخند محوی داره میزنه،نزدیک بود بزنم زیر خنده اما جمعش کردم.
از کلاس اومدیم بیرون و داخل سالن دانشگاه شدیم.
- خوب شد زود حرفشو زد وگرنه من شروع می کردم به التماس!
سورن – دقیقا،دیدی که من تا مراحل مقدماتی ش هم رفتم.
- احتماال وقتی برگه های خودمون رو تصحیح کنه می فهمه چه خبطی کرده که مال بقیه رو هم به ما داده.
سورن – آره...من که اساسا شاشیدم تو برگه م.
همینطور که با هم مشغول صحبت بودیم سیما با یکی از دوستاش اومد کنارمون و گفت : آقای یوسفی من با شما
شوخی دارم؟
سورن – من با شما شوخی کردم؟
سیما با حالت طلبکارانه گفت : ببخشید که شما برگه ی منو از زیر دستم کشیدید!
سورن – آهااان...واقعا شرمنده،اما تقلب که شوخی محسوب نمیشه!
سیما – حالا هر چی! کارتون خیلی زشت بود.
سورن – گفتم که شرمنده،حالا دیگه خدافظ.
سیما سری به نشونه ی افسوس تکون داد و با دوستش رفتن.
سورن – توقع داشت بگم گه خوردم! نه که خیلی هم توی برگه ش چیز نوشته بود...
- برگه قحط بود مال اینو کشیدی؟
سورن – اگه کس دیگه ای بود که دریغ نمی کردم...راستی دقت کردی اون دوستش چقد بهت نگاه می کرد؟
- نه،داشتم به فرمایشات تو توجه می کردم.
سورن – وای که تو چقد گیجی! ولی فک کنم ازت خوشش اومده باشه.
- عجب خریه.
سورن – می دونی اسمش چیه؟
- نه،گفتم که نگاه نکردم.توقع داری ذول بزنم توی تخم چشم ناموس مردم؟
سورن – چقد سخت میگیری.یه نگاه حلاله.
- عذر بدتر از گناه...
سورن – بی خیال بابا.بگو نمی خوام اسمشو بدونم.چرا اینجوری می کنی؟
- چجوری؟ تو خودت گیر دادی!
سورن – پوووووووووووووووووووف...بی خیال
با سورن سمت پارکینگ دانشگاه حرکت کردیم.هنوز به ماشین نرسیده بودیم که سورن به آرومی گفت : اونجا
رو...اونجارو...
- کجا؟
سورن- کنار اتاق نگهبانی رو ببین.
- خب که چی؟
سورن – اون دخترا که نگات می کرد پرشیا داره.
- چه کار کنم حالا؟
سورن – ذوق کن.شانس فقط یه بار در خونه تو می زنه خره.
- تو فکر می کنی چون طرف یه نگاه کوچولو به من انداخته ینی عاشقم شده؟ واقعا مسخره ست...
سورن – نه ابله...تازه منم که نگفتم برو عقدش کن!گفتم اگه ازت خوشش اومده برو باهاش رفیق شو، یه فیضی هم
ببر.راستی نمی خوای اسمشو بدونی؟
- نه،دستت درد نکنه.
با سورن سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم.البته ماشین که چه عرض کنم.بیشتر به لگن شباهت داره.یه پراید
مشکی که خرج زندگی منو میده.اگه میشد عوضش کنم خیلی خوب بود.
- مسافری چیزی دیدی بگو سوار کنم یه چیزی کاسب شیم.
سورن – اِ نگه دار...نگه دار اون دخترا رو سوار کن.
- دخترا سوار ماشین شخصی نمیشن،بی خودی دلتو صابون نزن.هر وقت یه مرد سیبیل کلفت دیدی بگو نگه دارم.
سورن – تو خیلی سخت می گیری،اگه اینجوری بخوای کاسبی کنی از گشنگی می میری ها...
- نه نترس...
ته چشمان تو خدا شیطنت میکند ته چشمان من شیطان خدایی